Hoge golven en gebroken botten

Vandaag voeren we uit de haven van Madeira al snel werd iedereen opnieuw zeeziek.

Er waren deze keer veel meer mensen zeeziek, omdat ze zee erg ruig was. Op een gegeven moment hadden we een verbod om naar buiten te gaan, omdat er vanalles van het dak af viel en het te gevaarlijk was. Daarna mochten we wel weer gewoon naar buiten, maar wel met een life line

Daardoor waren er maar 2 mensen In de afwas corvee en omdat ik niet zeeziek was ging ik helpen. Ik ging afwassen en 5 minuten later waren ze beide zeeziek en weg. Toen kwam de interieur manger waarom ik daar alleen stond ik legde het uit en we maakten het samen af.

Toen ik net klaar was en het licht en de deur naar de gally uitgedaan, riep een goede vriendin van me die in een hangmat zat te slapen: "Livia emmer, emmer!" Ik keek om me heen maar zag er geen dus ging weer in de gally, en vond iets vervangends. Maar ik was niet op tijd, ze was al doorgelopen naar de pantry, en had daar overgegeven. Daar stonden de assistent kok en een ander meisje. Ik hielp mijn vriendin aan schone kleding en zorgde dat ze naar bed ging terwijl zij een sopje maakte. Toen ik weer boven kwam zette ze net de emmer neer en toen viel ze. Ze gleed uit op een golf over de overgeefselen van mijn vriendin. Ze bleef erg rustig en de assistent kok vroeg:" Gaat het?" En ze zei:" ik heb mijn arm gebroken." Op een hele rustige toon maar met een serieus gezicht, ik dacht dat het een grap was, en lachte. Maar het was geen grap het was echt ze werd helemaal wit. Ik stelde voor de doctor te halen, en de assistent kok was voor. Alleen moest ik daarvoor (dacht ik) over het dek. Maar dan moest je lifeline en zeilpak terwijl ik in mijn t shirt stond en het had haast! Dus ik vroeg of ik toch zo mocht en de assistent kok stuurde me via de cabin van de koks en bemanning maar de doctor. Ik kwam binnen en schreeuwde zijn naam. Aangezien ik geen idee had waar hij sliep en waar de rest sliep want we mochten daar niet komen. "Wat?!" Schreeuwde hij geschrokken. "*naam* denkt dat ze haar arm heeft gebroken!!" Hij sprong uit bed en deed een trui aan en zonder schoenen of niks rende hij naar boven. Daar kwamen we tot de conclusie dat het echt gebroken was! Er was veel paniek maar dat lieten we allemaal niet merken. Aan elkaar en andere. Ik moest beneden een kussen voor haar halen. En een paar mensen hadde door dat er iets aan de hand was maar niet wat... bijna een uur laten en meerdere keren over het dek in een storm in een t shirt en twee paracetamollen, ibuprofen en medicijnen waar ik de naam verder niet van weet. Brachten we met zijn drieën (de assistent kok, de doctor en ik) het meisje naar beneden. Ik probeerde haar af te leiden door vragen te stellen over haar familie vrienden woonplaats en hobby, maar we besloten dat het een beter idee was om iemand wakker te maken met wie ze closer was. Dit deed ik voor haar en precies toen moest ik iedereen van mijn wacht gaan wakker maken. Want ik had wacht. Ik keek boven op de lijst. Ik ging naar de eerste bunk "Hey je hebt wacht." De reactie

"Ughhh ik ben zeeziek" en dit kreeg ik bij elke bunk behalve één, maar het meisje met de gebroken arm zat ook ik mijn groep. En we zijn al de kleinste groep met 6 en er waren drie zeeziek. En een met gebroken arm. Dus toen waren er twee over. We hadden samen wacht, ik heb constant gestuurd omdat mijn maatje niet de cijfers op het kompas kan lezen. En ze was zeeziek. Dus ik heb gestuurd, mijn maatje was zeeziek, en de crew heeft wat dingen gemaakt. Tijdens het sturen kwam ik wel al binnen 1 minuut er achter dat het wel fijn was om daar ook een life-line aan te hebben want dan val je niet om. En met die hoge golven geloof me - ik had de life-line nodig.

En nu is het een uur 's nachts en we zijn weer onder Madeira - ik post dit zodra ik in Madeira ben